Romeinen 12 : 9 - 12

9. De liefde zij ongeveinsd. Weest afkerig van het kwade, gehecht aan het goede.
10. Weest in broederliefde elkander genegen, in eerbetoon elkander ten voorbeeld,
11. in ijver onverdroten, vurig van geest, dient de Here.
12. Weest blijde in de hoop, geduldig in de verdrukking, volhardend in het gebed.

‘Filadelfia’ of ‘Philadelphia’ is een bekende naam. Allereerst heet zo een grote stad in de Verenigde Staten. Ze is gesticht door Engelse christenen (Quakers), die als pelgrims naar Amerika waren gegaan. De staat waarin de stad ligt, is genoemd naar hun leider: William Penn: Pennsylvania.

Maar de naam van de stad komt uit de bijbel. Het is die van één van de zeven gemeentes, die via Johannes op Patmos een brief ontvingen van de verhoogde Heiland.

We kennen ook de stichting ‘Philadelphia’, die zich inzet voor de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. En die stichting draagt die naam ongetwijfeld vanwege de letterlijke betekenis: broederliefde. Inclusiever: liefde tussen broeders en zusters.

Het is de bijzondere soort onderlinge liefde tussen de leden van één gezin. Ze hebben elkaar niet uitgekozen, zoals bij vrienden het geval is, maar zijn aan elkaar gegeven. Ze zijn allemaal anders en toch zijn ze een eenheid.

Daarom betrekt Paulus dit ook op de leden van de christelijke gemeente. Ze zijn door Christus aan elkaar gegeven. Ook als ‘bloedverwanten’ want ‘het bloed van Jezus Christus heeft hen gereinigd van alle zonde’ ( 1 Joh.1:7). Ze zijn allemaal verschillend en toch één. Daarom horen ze elkaar lief te hebben, voor elkaar te zorgen, elkaar te troosten, te helpen. Dat spreekt vanzelf. ‘Ik hoef er eigenlijk niet eens over te schrijven’, schrijft Paulus toch in zijn eerste brief aan de Thessalonicenzen (4:9). Want God zelf heeft u geleerd hoe u met elkaar moet omgaan.

Het is een gave. Maar daarmee is het niet minder een opgave. Bijvoorbeeld – Paulus wil daar de gemeente van Rome vooral op wijzen - om jezelf niet belangrijker, beter, vromer, christelijker te achten dan de ander, maar de ander hoger te achten dan jezelf en nederig te zijn. Ouders hebben al hun kinderen even lief. Ook de hemelse Vader heeft dat.

In een gezin leef je te lang en te dicht bij elkaar om de schijn op te houden, je anders voor te doen dan je bent. Je kunt er alleen jezelf zijn. Maar je mág er ook jezelf zijn. Daar is het een gezin voor. Dat moet ook in een christelijke gemeente gelden. ‘Laat de liefde ongeveinsd zijn’, schrijft Paulus. Ook Petrus schrijft over deze liefde tussen broeders en zusters (2 Petr.1:7). En wel als een schakel aan een ketting. De schakel die er aan voorafgaat heet: eerbied, heilig voor God. Je gehoorzaamt en dient Hem. Je prijst en eert Hem. Je vertrouwt op Hem. Alleen door dat samen met elkaar te doen, kan de onderlinge liefde groeien. En de schakel die er op volgt heet: liefde. Dus algemene liefde, liefde voor iedereen, ook de mensen buiten de gemeente. De liefde tussen broeders en zusters is niet naar binnen gekeerd, maar leidt tot een gezamenlijke liefde voor de medemens. De christelijke gemeente is dienstbaar aan de wereld. Zoals ook gezinsleden de buitendeur van hun huis niet constant dichthouden, maar er door in en uit gaan de samenleving in.

Er zijn kerkgebouwen, gemeentes, huizen, zorgboerderijen, die Philadelphia heten. Er is zelfs een merk kaas dat zo heet. God moge het geven, dat de diepe en rijke betekenis van dat woord meer en meer werkelijkheid wordt. Bij anderen, maar allereerst bij ons zelf.